Herman Koch, ‘Het Diner’, Anthos, Amsterdam (Nederland) 2009

‘Een restaurant is geen museum’

Een gewoon etentje met je broer en aanhang waar je niet al teveel naar uitkijkt, zo lijkt het boek te beginnen. Het klagen over de kelner, het kiezen van een gerecht. Herkenbare dingen die zich afspelen in een restaurant. Koch wist toch mijn aandacht te trekken met zijn manier van schrijven door alles heel gedetailleerd te omschrijven en daarmee het net is alsof je erbij bent. Hij laat niks aan het toeval over.

In 'Het Diner' wordt een diner in één avond beschreven, van het borrelen in een café tot het einde waarin Serge, de broer van Paul, een speech zou moeten geven. Alleen hebben de twee broers iets in hun geweten waar ze het liever niet over hebben, de daden van hun zoons. Het mag namelijk ook niet openbaar komen aangezien Serge een grote kanshebber is bij de verkiezing om minister-president te worden. In dit verhaal verteld Koch heel gedetailleerd alsof je er zelf bij bent, er komen ook hele herkenbare dingen aan bod. Bijvoorbeeld het klagen over de verkooptrucs of over wat je moet bestellen als iemand hetzelfde gerecht heeft.                                                                                                                        Ook verteld Herman op een hele fijne, chronologische manier met hier en daar duidelijke en informatierijke flashbacks die van pas zijn voor later in het verhaal of die juist aspecten duidelijk maken die eerder aan bod zijn geweest waar je vragen bij had. Bijvoorbeeld waarin Paul en zijn zoon gesprekken hadden thuis, over het misdrijf wat de zoons van Serge en Paul hebben begaan en hoe ze dat gaan oplossen. Maar ze durven er tijdens het etentje eigenlijk niet over te praten, totdat het uiteindelijk bij het dessert aan bod komt.

Ik vind het boek een echte aanrader vanwege de mooie beschrijvingen en de pakkende teksten, je wordt een met het verhaal en gaat er helemaal in op. Tot in details waarin de hoofdpersonage zich irriteert aan alle franjes en etiketten bij het eten in een luxe restaurant, of zoals Koch zegt: ‘Een restaurant is geen museum.’ Ook door de flashbacks die je helpen verderop in het verhaal of die je juist informatie geven over vragen die je had over een stukje wat er eerder in het verhaal afspeelde wordt het verhaal nog interessanter en leidt het nooit tot verveling. Dus als je ooit een middag de tijd heb, pak dit boek en laat je meeslepen in deze mooie roman van Herman Koch!

Door: Bastiaan Zitter